Svako detinjstvo obeleženo je između ostalog pričama o školarcima koji osnivaju logor i grupu koja se odmeće od škole, o doživljajima jednog Nikoletine Bursaća, pričama koje govori deda Rade, ali i avanturama čiji je glavni akter jedan mačak. Sve to zajedno upućuje na značaj koji je Branko Ćopić ostvario na mlade i omladinu, ali i starije, svojim književnim delom koje je aktuelno i decenijama nakon svog nastanka.
Rođen 1. januara 1915. godine, Branko Ćopić već od svog rođenja dolazi u vreme ratova, nestašica i teškog života. Međutim, te prve godine ipak je obeležio lep period koji je proveo uz svoju majku, dedu Radeta, brata i sestru, te svog strica. Oca skoro da nije ni upamtio, jer je poginuo kada je Branko imao samo četiri godine. Osnovnu školu Ćopić je završio u svom rodnom mestu, dok je nižu gimnaziju pohađao u Bihaću, nakon čega odlazi u učiteljsku školu u Banja Luku i Sarajevu, ali je završava u Karlovcu. Nakon ovog perioda, Branko Ćopić se seli za Beograd, upisuje Filozofski fakultet, gde je diplomirao 1940. godine na Grupi za pedagogiju.
Književni počeci Branka Ćopića
Književni rad ovog pisca zasniva se na prikazivanju likova i sudbina ljudi iz Bosanske krajine, ali i onih koji su učestvovali u Narodnooslobodilačkom ratu. I pored toga, uspeo je da se ostvari kao jedan od najvećih dečijih pisaca kojeg deca i danas s radošću čitaju.
Svoje prvo štampano delo doživeo je zaista rano, sa svega 14 godina u listu „Venac“. Tokom studentskih dana se Branko Ćopić afirmisao kao kvalitetan i značajan pisac, a prva objavljena pripovetka „Smrtno ruvo Soje Čubrilove“ objavljena je u „Politici“ 1936. godine, nakon čega je nastavio da ih objavljuje u ovom listu na mesečnom nivou, nekada čak i tri u jednom mesecu. Tokom Drugog svetskog rata bio je sve vreme ratni dopisnik.
Dobitnik je brojnih nagrada, Njegoševe, nagrade „Milan Rakić“, dobio je i Nagradu AVNOJ-a, dok su njegova dela prevođena na mnoge strane jezike: engleski, ruski, francuski, mađarski, poljski, češki, nemački i druge. Bio je član Srpske akademije nauka i umetnosti, kao i Akademije nauka i umejtnosti Bosne i Hercegovine, većinu svog života proveo je u Beogradu odakle je stvarao za sav narod. Nakon Drugog svetskog rata, Branko Ćopić osniva dečiji list „Pionir“, a nakon toga prestaje da se bavi književnošću. Svoj život završava tragično, skokom sa mosta „Bratstva i jedinstva“ 26. marta 1984. godine, nakon čega ovaj most u Beogradu dobija ime „Brankov most“.
Književni opus Branka Ćopića
Tokom svog života i radnog veka, Branko Ćopić je stvorio prilično veliki opus različitih vrsta. Među brojnim zbirkama pripovedaka, najpoznatije ostaju „Bašta sljezove boje“, „Pod Grmečom“, „Planinci“, „Odabrane ratne pripovetke“ i mnoge druge. Ovom spisku se pridodaju romani: „Orlovi rano lete“, „Doživljaji Nikoletine Bursaća“, „Osma ofanziva“, „Prolom“… Tu su i zbirke pesama, komedije, a nezaobilazan je ozbiljno veliki opus dečijih dela.
Među dečijim delima, najveću pažnju su pored pomenutih zbirki i romana, zauzeli „Doživljaji mačka Toše“, „U svetu medveda i leptirova“, „Priče ispod zmajevih krila“, „Ježeva kućica“, „Magareće godine“, „Mala moja iz Bosanske krupe“ i tako dalje.